Nagroda Historyczna m.st. Warszawy im. Kazimierza Moczarskiego: zgłoś najlepszą książkę

Z przyjemnością informujemy, że uchwałą Rady Miasta Warszawy z grudnia 2018 r. została ustanowiona Nagroda Historyczna m.st. Warszawy im. Kazimierza Moczarskiego. Nagroda jest kontynuacją Nagrody powstałej w 2009 roku za najlepszą książkę poświęconą historii Polski po 1918 roku. Od 10 czerwca 2019 r. zapraszamy do zgłaszania książek. Warunkiem uczestnictwa w konkursie jest nadesłanie trzech egzemplarzy zgłaszanego tytułu na adres: Dom Spotkań z Historią, Sekretariat, ul. Karowa 20, 00-324 Warszawa, z dopiskiem "Nagroda Moczarskiego". Termin zgłoszeń upływa 26 lipca br.
Szczegółowe informacje : www.dsh.pl, www.kulturalna.warszawa.pl, wyborcza.pl/moczarski.

Fundatorem Nagrody jest m.st. Warszawa. Organizatorami projektu są Dom Spotkań z  Historią – Instytucja Kultury m.st. Warszawy oraz Fundacja im. Kazimierza i Zofii Moczarskich.

>> Uchwała nr II/37/2018 Rady Miasta Stołecznego Warszawy (pdf)
>> Zarządzenie Nr 983/2019 Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy (docx)

O Nagrodzie Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego

Konkurs o Nagrodę Historyczną im. Kazimierza Moczarskiego na najlepszą książkę historyczną roku dotyczącą historii Polski po 1918 roku do współczesności jest jednym z najbardziej prestiżowych na polskim rynku księgarskim. Pierwsza edycja odbyła się w 2009 roku - o randze Konkursu stanowią laureaci ubiegłych lat oraz znakomite jury, w którego skład wchodzą wybitni polscy historycy i pisarze.

Nagroda ma podwójny sens, jest hołdem dla historyków zajmujących się najnowszą historią Polski oraz upamiętnia postać Kazimierza Moczarskiego, patrona Nagrody, autora książki „Rozmowy z katem”- zapisu rozmów więziennych ze zbrodniarzem wojennym, Jürgenem Stroopem, z którym po wojnie przesiedział kilka miesięcy w jednej celi na warszawskim Mokotowie. Moczarski pisał w jednym z listów już po wyjściu na wolność w 1956 roku : "Nie lubię faszyzmu i dyktatury (...) Nie lubię frazesu i wielkich słów. (...) Nie lubię więzienia, terroru i gwałtu, miażdżenia palców i przypalania ogniem (...) Nie lubię pogardy dla człowieka. Nie lubię kandydatów na aniołów, bo stają się w końcu bydlakami. (...) A co lubię? Wolność, demokrację, socjalizm, solidarność międzynarodową i międzyludzką, poczucie godności własnej (...), czyste mieszkanie, prawidłowe jedzenie, dobre ubranie dla wszystkich, teatr, kino, koncert, sport, muzeum, naukę, książkę - dla wszystkich (...) kontrolę publiczną, wolną opinię publiczną. (...) I gest miłej ręki". I tym wartościom właśnie chce służyć ta nagroda. W Konkursie mogą startować autorskie prace historyczne (pierwsze polskie wydanie książki autora polskiego i pierwsze polskie wydanie przekładu autora zagranicznego), dzienniki i  pamiętniki oraz edycje źródłowe. Z uwagi na cel Konkursu, którym jest popularyzacja książki historycznej w Polsce, jury liczy na obecność w konkursie nie tylko książek ściśle naukowych, ale też adresowanych do szerokiego grona czytelników, których znakomitym przykładem są „Rozmowy z katem” Kazimierza Moczarskiego.

Zwycięzca otrzymuje nagrodę w wysokości 50 tys. złotych oraz statuetkę „Temperówkę” Kazimierza Moczarskiego, autorstwa Jacka Kowalskiego z warszawskiej ASP. Gala Nagrody odbywa się w okolicach 11 listopada, Święta Niepodległości, w Pałacu Rzeczypospolitej w Warszawie, siedzibie Biblioteki Narodowej.

>> Regulamin Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego 2018 (pdf)

Laureaci 2009-2018

2018 Jerzy Kochanowski, Rewolucja międzypaździernikowa. Polska 1956-1957
Znak Horyzont, Kraków 2017
2017 Agata Zysiak, Punkty za pochodzenie. Powojenna modernizacja i uniwersytet w robotniczym mieście
Nomos, Kraków 2016
2016 Andrzej Nowak, Pierwsza zdrada zachodu. 1920 – zapomniany appeasement
Wydawnictwo Literackie, Kraków 2015
2015 Alexandra Richie, Warszawa 1944. Tragiczne powstanie
Przeł. Zofia Kunert, Wydawnictwo W.A.B. 2014
2014 Karol Modzelewski, Zajeździmy kobyłę historii.Wyznania poobijanego jeźdźca
Wydawnictwo ISKRY, 2013
2013 Marcin Zaremba, Wielka Trwoga. Polska 1944-1947
Wydawnictwo Znak, ISP PAN, 2012
2012 Timothy Snyder, Skrwawione ziemie. Europa między Hitlerem a Stalinem
Przeł. Bartłomiej Pietrzyk
Wydawnictwo Świat Książki, 2011
2011 Andrzej Friszke, Anatomia buntu. Kuroń, Modzelewski i Komandosi
Wydawnictwo Znak, 2010
2010 Bogdan Gadomski, Biografia agenta. Największy agent policji politycznej II RP Józef-Josek Mützenmacher (1903-1947)
Wydawnictwo Tedson, 2009
2009 Gunnar S. Paulsson, Utajone Miasto. Żydzi po aryjskiej stronie Warszawy 1940-1945
Przeł. Elżbieta Olender-Dmowska
Wydawnictwo Znak, IFiS PAN, 2008

Jury 2018

Andrzej Friszke, przewodniczący jury
Profesor. Zajmuje się historią Polski XX wieku, od 1982 r. redaktor miesięcznika „Więź”. Pracuje w Instytucie Studiów Politycznych PAN, członek korespondent Akademii. Wykładowca Collegium Civitas. Były członek Rady Instytutu Pamięci Narodowej. Autor m.in. „Anatomia buntu. Kuroń, Modzelewski i komandosi”, „Rewolucji Solidarności 1980-1981”, „Między wojną a więzieniem 1945-1953. Młoda inteligencja katolicka”, „Związek Harcerstwa Polskiego 1956-1963. Społeczna organizacja wychowawcza w systemie politycznym PRL”.

Antoni Dudek
Profesor. Politolog i historyk. W latach 1989-2014 pracownik Uniwersytetu Jagiellońskiego, obecnie profesor zwyczajny Uniwersytetu im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W latach 2011-2016 członek i przewodniczący Rady Instytutu Pamięci Narodowej. Autor i współautor wielu książek, m.in. „Reglamentowana rewolucja”, „PRL bez makijażu”, „Instytut. Osobista historia IPN” i „Historia polityczna Polski 1989-2015”

Adolf Juzwenko
Historyk, doktor nauk humanistycznych, dyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. Autor wielu publikacji historycznych, szczególnie dotyczących stosunków polsko-rosyjskich. Członek Polsko-Ukraińskiej Komisji ds. Wspólnego Dziedzictwa Kulturalnego. Przewodniczący Rady Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego.

Jan Kofman
Profesor. Historyk, politolog, publicysta. Wykładał w Instytucie Historii Uniwersytetu w Białymstoku i w Instytucie Studiów Politycznych PAN. W latach 90. zasiadał w zarządzie Wydawnictwa Naukowego PWN. Autor m.in. książek „Lewiatan a podstawowe zagadnienia ekonomiczno-polityczne Drugiej Rzeczypospolitej” i Economic Nationalism and Development: Central and Eastern Europe between the Two Wars”.

Andrzej Krzysztof Kunert
Dr hab., historyk dziejów najnowszych Polski, autor wielu publikacji, ostatni sekretarz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 2010-16.

Tomasz Łubieński
Pisarz, publicysta, redaktor naczelny „Nowych Książek”. Autor m.in. sztuk teatralnych, zbioru esejów „Bić się czy nie bić?”, „M jak Mickiewicz”, wspomnień „Wszystko w rodzinie” analizujących uwikłania lat powojennych, a także „Molier nasz współczesny”. Wydał także książkę „Ani triumf, ani zgon”, która jest głosem w dyskusji o zasadności i bilansie powstania warszawskiego.

Anna Machcewicz
Historyczka dziejów najnowszych, dziennikarka, autorka m.in. książek „Bunt. Strajki w Trójmieście. Sierpień 1980” (Nagroda im Jana Długosza) i „Kazimierz Moczarski. Biografia”

Tomasz Makowski
Historyk i bibliotekarz, dyrektor Biblioteki Narodowej i przewodniczący Krajowej Rady Bibliotecznej. Doktor historii. Autor wielu publikacji z zakresu historii książki i bibliotek od XVI do XX w. Redaktor naczelny „Polish Libraries”, przewodniczący rady Muzeum Warszawy. Członek honorowy Association Internationale de Bibliophilie.

Daria Nałęcz
Zajmuje się historią Polski XX wieku, specjalizuje się w historii najnowszej. Nauczyciel akademicki. Profesor Uczelni Łazarskiego. W latach 1996-2006 naczelna dyrektor Archiwów Państwowych, a w latach 2012-15 podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Autorka m.in. prac „Zawód dziennikarza w Polsce 1918-39” i „Sen o władzy. Inteligencja wobec niepodległości”.

Piotr Nehring
Absolwent Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego, redaktor książek historycznych w wydawnictwie Helion, w latach 1989 -2016 dziennikarz i redaktor „Gazety Wyborczej”. Od 2012 r. do 2016 redagował magazyn „Ale Historia”, poniedziałkowy dodatek historyczny „Wyborczej”.

Henryk Samsonowicz Mediewista, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, na początku lat 80. rektor UW. Członek Polskiej Akademii Nauka. Minister edukacji w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Autor kilkudziesięciu prac i podręczników historycznych, m.in. „Historii Polski do roku 1795”, „Polski. Losów państwa i narodu”, „Życia miasta średniowiecznego”. Kawaler Orderu Orła Białego.

Andrzej Wielowieyski
Żołnierz i partyzant AK, absolwent prawa UJ, działacz katolicki związany z redakcją miesięcznika „Więź”. Członek Klubu Krzywego Koła. W PRL-u współpracujący z opozycją. Uczestnik negocjacji podczas strajków w stoczni gdańskiej w sierpniu 1980 r. W latach 80. szef ekspertów KK Komisji Krajowej „Solidarności”. Współtwórca Komitetu Obywatelskiego i współorganizator Okrągłego Stołu. Senator RP i wicemarszałek Senatu, później poseł na Sejm, a także poseł do Parlamentu Europejskiego. Były przewodniczący Polskiej Rady Ruchu Europejskiego. Autor kilku książek esejów historycznych i wspomnień „Losowi na przekór”. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Kawaler Orderu Orła Białego.

Od początku Nagrody w pracach jury brali udział nieżyjący: Władysław Bartoszewski (2009- 2014), Andrzej Garlicki, Juliusz Rawicz i Teresa Torańska (2009-2013) W jury zasiadali również: Paweł Machcewicz (2009), Andrzej Friszke (2009-2010), Krzysztof Dudek (2010-2015) oraz Andrzej Wielowieyski (2013-2015).

Nominacje 2018

Wywiad cywilny Polski Ludowej w latach 1945-1961
Witold Bagieński
Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa

„U nas mogą pracować tylko uczciwi ludzie. Dobry partyjniak przy pomocy nauki marksistowsko-leninowskiej będzie siłą rzeczy również dobrym wywiadowcą” - napisał w 1951 r. Jakub Sierp, funkcjonariusz wywiadu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Dwutomowa publikacja pokazuje, że wbrew ideologicznym zaklęciom działalność wywiadu UB/SB to przeplatanka sukcesów i porażek. Witold Bagieński zrekonstruował akcje przeciwko polskiej emigracji, walkę z zagranicznymi ośrodkami szpiegowskimi, wywiad naukowo-techniczny, który miał za zadanie zmniejszyć zapóźnienie gospodarcze Polski. Znajdziemy tutaj „lewe” pieniądze i działających całkowicie niezależnie superszpiegów. Zza losów struktur i jednostek widać losy ludzi - nierzadko tragiczne.

Sendlerowa. W ukryciu
Anna Bikont
Wydawnictwo Czarne, Wołowiec

„Kiedy zaczęłam pisać o Sendlerowej, najtrudniejsze było to, że nic się nie zgadzało” - mówiła autorka. Irena Sendlerowa kierowała podczas okupacji referatem dziecięcym Rady Pomocy Żydom „Żegota” i miała uratować 2500 żydowskich istnień, znajdując dla nich domy, tworząc nazwiska i zmyślając losy. Bikont kwestionuje ogromną liczbę ocalonych, ale nie po to, by umniejszać heroizm warszawskiej pielęgniarki i społeczniczki. Pokazuje, jak trudno było uchronić choćby jedno dziecko. Autorka nie zamyka Sendlerowej w prostych formułach, wygodnych kliszach, takiej lub innej polityce historycznej, lecz odkrywa złożoność postaci, dwuznaczność wyborów i ciężar lęków, z którymi Sendlerowa musiała borykać się do końca życia.
>> Recenzja (wyborcza.pl)

Gotowi na przemoc. Mord, antysemityzm i demokracja w międzywojennej Polsce
Paweł Brykczyński
Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa

Siedem - tyle dni minęło od wyboru pierwszego prezydenta odrodzonej Rzeczypospolitej do zamachu na jego życie. Gabriel Narutowicz, wykształcony w Szwajcarii inżynier i umiarkowany liberał, mógł wydawać się niekontrowersyjną postacią, nieuwikłaną w polskie walki partyjne, w sam raz do piastowania głównie reprezentacyjnej funkcji. Jednak głosy posłów mniejszości narodowych zostały wykorzystane przez endecję, by sprowokować gniew prasy, antyżydowskie zamieszki, a w końcu mord polityczny. Radykalna prawica rzuciła wyzwanie młodej demokracji, co Paweł Brykczyński przedstawia nie jako incydent, za którym stał „samotny wilk”, lecz wydarzenia, które wpisują się w historię ówczesnej Europy i były brzemienne w skutkach dla całego polskiego życia politycznego.

Polski nie oddamy. Władze NRD wobec wydarzeń w PRL 1980-1981
Filip Gańczak
Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa

Gdyby zależało to od Ericha Honeckera, „Solidarność” zostałaby rozpędzona czołgami już w grudniu 1980 r. Armia NRD miała dokładny plan „ćwiczeń taktycznych”, które miały być przeprowadzone w Polsce. Dowództwo Narodowej Armii Ludowej wiedziało nawet, że codziennie trzeba będzie dostarczać żołnierzom 1,5 tony słodyczy i 50 tys. papierosów. Filip Gańczak dotarł do licznych dokumentów wytwarzanych przez wschodnioniemieckie ministerstwa, służby czy wywiad. Można dzięki temu prześledzić nie tylko przebieg wydarzeń w gorących latach 1980-1981, ale przede wszystkim dojrzeć mechanikę sprawowania władzy w NRD: zbierania i przepływu informacji, tworzenia i ścierania się różnych koncepcji, a w końcu podejmowanie decyzji i wdrażania ich w życie.
>> Recenzja (wyborcza.pl)

Komunizm po polsku. Historia komunizacji Polski widziana z Kremla
Nikołaj Iwanow
Wydawnictwo Literackie, Kraków

„Komunizm pasuje Polsce jak siodło krowie” - miał powiedzieć Stalin. Chociaż był to blef, dyktator doskonale zdawał sobie sprawę, że Polaków musi osiodłać inaczej niż narody Związku Sowieckiego. Sytuację komplikowały świeże wspomnienie paktu Ribbentrop-Mołotow, nikłe poparcie społeczne dla komunistów i rozstrzelanie przed wojną elity Komunistycznej Partii Polski. Nikołaj Iwanow zrekonstruował stalinowski plan sowietyzacji Polski, starannie oddzielając praktykę od deklaracji Stalina. Rosyjski historyk od przeszło 30 lat mieszkający w Polsce pokazał wyrachowanego i elastycznego gracza, który terrorem, propagandą, ale także polsko-polskimi animozjami rozegrał niemożliwą zdawałoby się partię, której stawką było ideologiczne podporządkowanie Polski.

Rewolucja międzypaździernikowa. Polska 1956-1957
Jerzy Kochanowski
Znak Horyzont, Kraków

Niewiele jest w tej książce o śmierci Bolesława Bieruta, płomiennej mowie Władysława Gomułki na pl. Defilad, zamieszkach w Poznaniu czy solidarności z Węgrami. Jerzy Kochanowski ominął symbole Października, by opisać przemiany codziennego życia „zwykłych” Polaków. Przeczytać więc można tutaj o pieniądzach, prostytucji, wyborach miss i świadomym macierzyństwie. Badacz zagląda do lodówek, gazet i pod łóżka. „Mimo że władza dość szybko wycofała się z części październikowych obietnic, nie było zarówno powrotu do dawnych praktyk, jak i odwrotu od rozbudzonych nadziei i oczekiwań, a autorytarny socjalizm pozbawiony powszechnego opresyjnego odium stał się czymś codziennym, normalnym, oswojonym i przez niemałą część obywateli (do czasu) akceptowanym” - pisze Kochanowski.
>> Recenzja (wyborcza.pl)

Anatomia rewolucji. Narodziny ruchu społecznego „Solidarność” w 1980 roku
Tomasz Kozłowski
Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa

Książka opisuje powstawanie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” za pomocą ujęć socjologicznych i politologicznych, przekształcenie masowego ruchu w polityczną siłę. Wbrew teoriom spiskowym, które sugerują zakulisowe działania służb i domniemanych tajnych współpracowników, Tomasz Kozłowski wyjaśnia specyfikę masowej mobilizacji, w której tak ważne jak myślenie polityczne były emocje. Historyk wskazuje na rolę więzi społecznych, mechanizmów wyłaniania liderów, godnościowego języka, strategię unikania przemocy i powstawanie alternatywnych wobec władzy obiegów komunikacyjnych. „Rewolucja zaczęła się nie od zajęcia arsenału, ale od przejęcia kontroli nad zakładową drukarnią” - pisze Kozłowski.

Zagłada Żydów w Generalnym Gubernatorstwie
Dariusz Libionka
Państwowe Muzeum na Majdanku, Majdanek

Literatura naukowa o Holocauście jest niezwykle obszerna. Jednak w Polsce brakowało publikacji, która w syntetyczny i zarazem rzetelny sposób przedstawiałaby Zagładę. Tego zadania podjął się Dariusz Libionka, członek Centrum Badań nad Zagładą Żydów. Na niecałych 300 stronach zaprezentował krok po kroku proces eksterminacji ludności żydowskiej w Generalnym Gubernatorstwie, ze szczególnym uwzględnieniem akcji „Reinhardt”, podczas której w latach 1942-1943 zginęło ok. dwóch milionów osób. „To jeden z najbardziej przerażających mordów w historii ludzkości” - pisze autor. W książce można znaleźć prezentację ideologii nazistowskiej, strukturę obozów zagłady i gett oraz powojenne losy niemieckich i austriackich sprawców.
>> Recenzja (wyborcza.pl)

To nie jest miejsce do życia. Stalinowskie wysiedlenia znad Bugu i z Bieszczad
Krzysztof Potaczała
Prószyński i S-ka, Warszawa

„Stało się to w Moskwie. Stalin sięgnął po pióro i zakreślił na mapie teren, który chciał zakreślić. Był rok 1950” - tak zaczyna się reportaż Krzysztofa Potaczały. Konsekwencje decyzji sowieckiego satrapy były odczuwalne tysiąc kilometrów na zachód. W ramach wymuszonej korekty granic Polska zrzekła się części terenów nadbużańskich, a w zamian otrzymała fragment Bieszczad. Pod Polakami i Ukraińcami, którzy od kilku lat zapominali o koszmarze wojny, zatrzęsła się ziemia. Pierwsi zamienili równiny na góry, drudzy - góry na bezkresne stepy w głębi imperium. Polaków i Ukraińców połączył wspólny wysiedleńczy los. Opierając się na zebranych ustnych świadectwach, Potaczała opisał skomplikowane losy wielokulturowej społeczności, począwszy od czasów przedwojennych.
>> Recenzja (wyborcza.pl)

Syrop z piołunu. Wygnani w akcji „Wisła”
Paweł Smoleński
Wydawnictwo Czarne, Wołowiec

28 kwietnia 1947 r. o czwartej nad ranem żołnierze pięciu dywizji WP oraz jednej Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego wspierani przez pograniczników, milicjantów, ubeków i sokistów przystąpili do deportacji Ukraińców z południowo-wschodniej Polski. Następnie ponad 140 tys. osób wywieźli w bydlęcych wagonach na drugi koniec nowej Polski: Mazury, Pomorze, Dolny Śląsk. Tam mieli zaczynać nowe życie w zazwyczaj zdewastowanych poniemieckich gospodarstwach. Paweł Smoleński opisuje nie tylko brutalną akcję „Wisła”, ale przede wszystkim traumę, z którą musieli borykać się wysiedleni. Nie mówili o swoich korzeniach nikomu: ani dzieciom, ani wnukom, by chronić nowe pokolenie przed tożsamością, która stała się przyczyną prześladowań.

Laureat 2018

Laureatem 10.edycji konkursu o Nagrodę Historyczna im Kazimierza Moczarskiego został Jerzy Kochanowski za książkę, Rewolucja międzypaździernikowa. Polska 1956-1957 Znak Horyzont Kraków 2017. Uroczystość wręczenia Nagrody odbyła się 7 grudnia 2018 roku w Pałacu Rzeczypospolitej w Warszawie, siedzibie Biblioteki Narodowej, partnera Gali. Nagrodę wręczyli Elżbieta Moczarska, prezes Fundacji im. Kazimierza i Zofii Moczarskich oraz Piotr Jakubowski, dyrektor Domu Spotkań z Historią - Instytucji Kultury m.st. Warszawy, fundatora Nagrody. Laudację wygłosił prof. Andrzej Friszke.

>> Wywiad z laureatem (wyborcza.pl)
>> O laureacie (wyborcza.pl)
>> Rewolucja międzypaździernikowa. Polska 1956-1957 (wyborcza.pl)

Laureat 2017

Laureatką 9.edycji konkursu o Nagrodę Historyczna im Kazimierza Moczarskiego została Agata Zysiak za książkę Punkty za pochodzenie. Powojenna modernizacja i uniwersytet w robotniczym mieście, Nomos, Kraków 2016. Uroczystość wręczenia Nagrody odbyła się 8 grudnia 2017 roku w Pałacu Rzeczypospolitej w Warszawie, siedzibie Biblioteki Narodowej, partnera Gali. Nagrodę wręczyli Elżbieta Moczarska, prezes Fundacji im. Kazimierza i Zofii Moczarskich oraz Piotr Jakubowski, dyrektor Domu Spotkań z Historią - Instytucji Kultury m.st. Warszawy, fundatora Nagrody. Laudację wygłosił prof. Andrzej Friszke.

>> O laureatce (wyborcza.pl)

Laureat 2016

Zwycięzcą VIII edycji konkursu o Nagrodę Historyczną im. Kazimierza Moczarskiego został prof. Andrzej Nowak, autor książki Pierwsza zdrada zachodu. 1920 – zapomniany appeasement, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2015. Uroczysta Gala odbyła się 9 grudnia 2016 roku w Pałacu Rzeczypospolitej siedzibie biblioteki Narodowej z udziałem licznie zgromadzonych gości. Nagrodę wręczyła Elżbieta Moczarska, córka patrona Nagrody, prezes Fundacji im. Kazimierza i Zofii Moczarskich. Laudację na cześć Laureata wygłosił dr Adolf Juzwenko, członek Jury Konkursu, Dyrektor Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu.

>> Wywiad z laureatem (wyborcza.pl)

fot. Marta Kuśmierz
fot: archiwum Elżbiety Moczarskiej/FOTONOVA