Nagroda Historyczna m.st. Warszawy im. Kazimierza Moczarskiego: zgłoś najlepszą książkę

Od 10 czerwca br. zapraszamy do zgłaszania książek do Nagrody Historycznej m.st. Warszawy im. Kazimierza Moczarskiego 2020. Nagroda jest kontynuacją powstałej w 2009 r. Nagrody za najlepszą książkę poświęconą historii Polski po 1918 r. Otrzyma ją autor lub współautorzy książki poświęconej najnowszej historii Polski, od odzyskania niepodległości w 1918 roku do czasów współczesnych. Warunkiem uczestnictwa w konkursie jest nadesłanie – wyjątkowo w tym roku ze względu na obostrzenia związane z pandemią – elektronicznej wersji książki (w formacie epub, mobi lub pdf) na adres e-mail: nagrodamoczarskiego@dsh.waw.pl lub trzech egzemplarzy papierowych na adres: Dom Spotkań z Historią, ul. Karowa 20, 00-324 Warszawa z dopiskiem „Nagroda Moczarskiego”. Ze względu na sytuację epidemiczną preferowana jest wersja elektroniczna. Przed wysłaniem książek prosimy o kontakt e-mailowy. Termin zgłoszeń upływa 10 lipca 2020 r.

Szczegółowe informacje : www.dsh.pl, www.kulturalna.warszawa.pl, wyborcza.pl/moczarski.

Organizatorem i Fundatorem Nagrody jest m.st. Warszawa. Współorganizatorami projektu są Dom Spotkań z  Historią – Instytucja Kultury m.st. Warszawy oraz Fundacja im. Kazimierza i Zofii Moczarskich.

>> Uchwała nr II/37/2018 Rady Miasta Stołecznego Warszawy (pdf)
>> Zarządzenie Prezydenta m.st Warszawy 2020 (pdf)

O Nagrodzie Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego

Konkurs o Nagrodę Historyczną im. Kazimierza Moczarskiego na najlepszą książkę historyczną roku dotyczącą historii Polski po 1918 roku do współczesności jest jednym z najbardziej prestiżowych na polskim rynku księgarskim. Pierwsza edycja odbyła się w 2009 roku - o randze Konkursu stanowią laureaci ubiegłych lat oraz znakomite jury, w którego skład wchodzą wybitni polscy historycy i pisarze. Od 2019 roku dzięki decyzji i uchwale Rady m.st. Warszawy nagroda jest „pod skrzydłami” Miasta. Jej nazwa w pełnym brzmieniu to Nagroda Historyczna m.st. Warszawy im. Kazimierza Moczarskiego. 

Nagroda ma podwójny sens, jest hołdem dla historyków zajmujących się najnowszą historią Polski oraz upamiętnia postać Kazimierza Moczarskiego, patrona Nagrody, autora książki „Rozmowy z katem”- zapisu rozmów więziennych ze zbrodniarzem wojennym, Jürgenem Stroopem, z którym po wojnie przesiedział kilka miesięcy w jednej celi na warszawskim Mokotowie. Moczarski pisał w jednym z listów już po wyjściu na wolność w 1956 roku : "Nie lubię faszyzmu i dyktatury (...) Nie lubię frazesu i wielkich słów. (...) Nie lubię więzienia, terroru i gwałtu, miażdżenia palców i przypalania ogniem (...) Nie lubię pogardy dla człowieka. Nie lubię kandydatów na aniołów, bo stają się w końcu bydlakami. (...) A co lubię? Wolność, demokrację, socjalizm, solidarność międzynarodową i międzyludzką, poczucie godności własnej (...), czyste mieszkanie, prawidłowe jedzenie, dobre ubranie dla wszystkich, teatr, kino, koncert, sport, muzeum, naukę, książkę - dla wszystkich (...) kontrolę publiczną, wolną opinię publiczną. (...) I gest miłej ręki". I tym wartościom właśnie chce służyć ta nagroda. W Konkursie mogą startować autorskie prace historyczne (pierwsze polskie wydanie książki autora polskiego i pierwsze polskie wydanie przekładu autora zagranicznego), dzienniki i  pamiętniki oraz edycje źródłowe. Z uwagi na cel Konkursu, którym jest popularyzacja książki historycznej w Polsce, jury liczy na obecność w konkursie nie tylko książek ściśle naukowych, ale też adresowanych do szerokiego grona czytelników, których znakomitym przykładem są „Rozmowy z katem” Kazimierza Moczarskiego.

Zwycięzca otrzymuje nagrodę w wysokości 50 tys. złotych oraz statuetkę „Temperówkę” Kazimierza Moczarskiego, autorstwa Jacka Kowalskiego z warszawskiej ASP. Fundatorem nagrody jest m.st. Warszawa. Gala Nagrody odbywa się w okolicach 11 listopada, Święta Niepodległości, w Warszawie.



Laureaci 2009-2019

2019 Olga Linkiewicz, Lokalność i nacjonalizm. Społeczności wiejskie w Galicji Wschodniej w dwudziestoleciu międzywojennym
Universitas, Kraków 2018
2018 Jerzy Kochanowski, Rewolucja międzypaździernikowa. Polska 1956-1957
Znak Horyzont, Kraków 2017
2017 Agata Zysiak, Punkty za pochodzenie. Powojenna modernizacja i uniwersytet w robotniczym mieście
Nomos, Kraków 2016
2016 Andrzej Nowak, Pierwsza zdrada zachodu. 1920 – zapomniany appeasement
Wydawnictwo Literackie, Kraków 2015
2015 Alexandra Richie, Warszawa 1944. Tragiczne powstanie
Przeł. Zofia Kunert, Wydawnictwo W.A.B. 2014
2014 Karol Modzelewski, Zajeździmy kobyłę historii.Wyznania poobijanego jeźdźca
Wydawnictwo ISKRY, 2013
2013 Marcin Zaremba, Wielka Trwoga. Polska 1944-1947
Wydawnictwo Znak, ISP PAN, 2012
2012 Timothy Snyder, Skrwawione ziemie. Europa między Hitlerem a Stalinem
Przeł. Bartłomiej Pietrzyk
Wydawnictwo Świat Książki, 2011
2011 Andrzej Friszke, Anatomia buntu. Kuroń, Modzelewski i Komandosi
Wydawnictwo Znak, 2010
2010 Bogdan Gadomski, Biografia agenta. Największy agent policji politycznej II RP Józef-Josek Mützenmacher (1903-1947)
Wydawnictwo Tedson, 2009
2009 Gunnar S. Paulsson, Utajone Miasto. Żydzi po aryjskiej stronie Warszawy 1940-1945
Przeł. Elżbieta Olender-Dmowska
Wydawnictwo Znak, IFiS PAN, 2008

Jury Nagrody

Andrzej Friszke, przewodniczący jury
Profesor. Zajmuje się historią Polski XX wieku. Redaktor miesięcznika „Więź”. Pracuje w Instytucie Studiów Politycznych PAN, członek korespondent Akademii. Wykładowca Collegium Civitas. Autor wielu książek. Ostatnio wydał „Sprawa jedenastu. Uwięzienie przywódców NSZZ »Solidarność«”.

Antoni Dudek
Profesor. Politolog i historyk. Obecnie profesor zwyczajny Uniwersytetu im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W latach 2011-16 członek i przewodniczący Rady Instytutu Pamięci Narodowej. Autor m.in. „Reglamentowanej rewolucji”, „Historii politycznej Polski 1989-2015” i „Od Mazowieckiego do Suchockiej. Pierwsze rządy wolnej Polski”.

Dobrochna Kałwa
Historyczka, adiunkt w Instytucie Historycznym UW. Autorka i współautorka książek Kobieta aktywna w Polsce międzywojennej: „Dylematy środowisk kobiecych”, „Obyczaje w Polsce”, „Migration als Ressource. Zur Pendelmigration polnischer Frauen in Privathaushalte der Bundesrepublik”, „From mentalities to anthropological history. Theory and methods”.

Jan Kofman
Profesor. Historyk, politolog, publicysta. Pracował m.in. w Instytucie Historii i Nauk Politycznych Uniwersytetu w Białymstoku i w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Autor m.in. „Economic Nationalism and Development: Central and Eastern Europe between the Two Wars”.

Andrzej Krzysztof Kunert
Dr hab., historyk dziejów najnowszych Polski, autor wielu publikacji, ostatni sekretarz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 2010-16.

Tomasz Łubieński
Pisarz, publicysta, redaktor naczelny „Nowych Książek”. Autor m.in. „Bić się czy nie bić?”, „M jak Mickiewicz”, „Ani triumf, ani zgon”, „Wszystko w rodzinie”.

Anna Machcewicz
Historyczka dziejów najnowszych, dziennikarka, autorka m.in. książek „Bunt. Strajki w Trójmieście. Sierpień 1980” i „Kazimierz Moczarski. Biografia”.

Katarzyna Madoń-Mitzner
Redaktor i praktyk historii mówionej, autorka wielu publikacji i wystaw związanych z XX-wieczną historią Polski. Współzałożycielka Ośrodka KARTA, zastępca dyrektora Domu Spotkań z Historią w Warszawie i kierownik Archiwum Historii Mówionej DSH i Ośrodka KARTA.

Tomasz Makowski
Historyk i bibliotekarz, dyrektor Biblioteki Narodowej i przewodniczący Krajowej Rady Bibliotecznej. Doktor historii. Autor wielu publikacji z zakresu historii książki i bibliotek od XVI do XX w. Redaktor naczelny „Polish Libraries”, przewodniczący Rady Muzeum Warszawy. Członek honorowy Association Internationale de Bibliophilie.

Daria Nałęcz
Profesor Uczelni Łazarskiego. W latach 1996-2006 naczelna dyrektor Archiwów Państwowych, a w latach 2012-15 podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Autorka m.in. „Snu o władzy. Inteligencja wobec niepodległości”.

Małgorzata Szejnert
Reporterka i pisarka. Przez 15 lat prowadziła dział reportażu „Gazety Wyborczej”. Autorka kilkunastu książek reporterskich. Laureatka m.in. Nagrody Literackiej Gdynia, Nagrody Literackiej Nike i Nagrody Literackiej im. Juliana Tuwima. W 2010 r. jurorzy Nagrody Literackiej Gdynia przyznali jej Nagrodę Osobną za twórczość wymykającą się wszelkim klasyfikacjom. W 2014 r. została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Prowadzi zajęcia w Polskiej Szkoły Reportażu.

Andrzej Wielowieyski
Żołnierz AK, prawnik, działacz katolicki. Uczestnik negocjacji podczas strajków w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 r. W latach 80. szef ekspertów Komisji Krajowej „Solidarności”. Współorganizator Okrągłego Stołu. Wicemarszałek Senatu, poseł na Sejm, a także poseł do Parlamentu Europejskiego. Były przewodniczący Polskiej Rady Ruchu Europejskiego.

Od początku Nagrody w pracach jury brali udział nieżyjący:  Władysław Bartoszewski,  Andrzej Garlicki,  Juliusz Rawicz, Teresa Torańska i Piotr Nehring. W jury zasiadali również:  Paweł Machcewicz,  Krzysztof Dudek, Adolf Juzwenko. 

Nominacje 2019

Jacek
Anna Bikont, Helena Łuczywo
Agora/Czarne

Karol Modzelewski powiedział, że to najbardziej drapieżna biografia Jacka Kuronia. Autorki zmierzyły się z burzliwym życiem człowieka, który z taką samą namiętnością zanurzał się w relacje osobiste jak w wypadki polityczne. Był zawsze tam, gdzie przejawiał się duch epoki: czerwone harcerstwo, Komitet Obrony Robotników, „Solidarność”, transformacja ustrojowa. Z odwagą walczył o sprawy, w które wierzył, nawet za cenę dezaprobaty własnego środowiska. Ale Bikont i Łuczywo nie napisały hagiografii. Wychwyciły przemilczane wątki i ubarwione historie z życia Kuronia, ale nie po to, by go zdyskredytować, tylko lepiej zrozumieć. Bo Kuronia losy i wybory to losy i wybory pokolenia, które dziecięcymi oczami widziało wojnę, a starczymi - wejście Polski do Unii Europejskiej.

Hirszfeldowie. Zrozumieć krew
Urszula Glensk
Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas

„Fascynująca i niezwykle treściwa biografia genialnego polskiego immunologa, którego życie i praca naukowa ściśle splatały się z historią Polski pierwszej połowy XX wieku” - tak o książce Urszuli Glensk napisała jeszcze przed Noblem Olga Tokarczuk. Ale jest to nie tylko biografia Ludwika Hirszfelda, wielkiego uczonego i odkrywcy prawa dziedziczenia krwi, ale również jego żony Hanny, twórczyni wrocławskiej szkoły pediatrycznej. Widzieli dwie wojny światowe, odrodzoną Polskę i zaprowadzenie stalinizmu. Oboje przeszli przez getto warszawskie, a relacje z tego okresu ich życia autorka upubliczniła po raz pierwszy. Powstał obraz dwóch heroicznych żywotów dwojga ludzi, dla których nie istniała sytuacja tak trudna, aby nie można było nieść pomocy drugiemu człowiekowi.

Testament Prometeusza. Źródła polityki wschodniej III Rzeczypospolitej
Paweł Kowal
Kolegium Europy Wschodniej/Instytut Studiów Politycznych PAN

Lata 1989-91 to geopolityczne trzęsienie ziemi, które zmieniło międzynarodowe otoczenie Polski. Wyłoniony w częściowo wolnych wyborach rząd musiał znaleźć receptę, jak postępować wobec niepodległościowych tendencji w republikach sowieckich oraz wobec samej Rosji, która pogrążała się w coraz większym chaosie. Paweł Kowal, historyk z politycznym doświadczeniem, wykorzystując niepublikowane dokumenty i dostęp do dyplomatów i urzędników wysokiego szczebla, zrekonstruował wyłanianie się idei neoprometeizmu. To połączenie myśli politycznej „Kultury” Jerzego Giedorycia, refleksji opozycji demokratycznej z lat 70. i 80. i poglądów Jana Pawła II w zetknięciu z planami amerykańskiej dyplomacji umożliwiło III RP odnalezienie się w nowych warunkach i prowadzenie aktywnej polityki na wschód od swych granic.

Lokalność i nacjonalizm. Społeczności wiejskie w Galicji Wschodniej w dwudziestoleciu międzywojennym
Olga Linkiewicz
Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas

„Mieszane ludzie” - to sformułowanie często pojawia się w wywiadach etnograficznych wykorzystanych przez Olgę Linkiewicz. Autorka popatrzyła na polsko-ukraińskie pogranicze nie z perspektywy nacjonalistycznych ideologów - polskich czy ukraińskich - ale z punktu widzenia mieszkańców, dla których jasne podziały były czymś niezrozumiałym i obcym. Badaczka opisała świat, w którym np. doskonale radzą sobie osoby uważające się za Polaków, ale posługujące się na co dzień językiem ruskim i wyznające grecki katolicyzm. Dwudziestolecie międzywojenne to jednak burzliwy czas dla lokalnych społeczności. Z jednej strony modernizacyjne działania państwa polskiego, a z drugiej rodzący się ukraiński nacjonalizm. Nowe tendencje zaczęły ingerować w dawne postrzeganie rzeczywistości i krewniaczo-sąsiedzkie powiązania.

Policjanci. Wizerunek Żydowskiej Służby Porządkowej w getcie warszawskim
Katarzyna Person
Żydowski Instytut Historyczny

W Izraelu przez wiele lat policja żydowska była tematem tabu. Z kolei w Polsce antysemickie publikacje, i te w 1968 r., i te współczesne, chętnie koncentrowały się na brutalności „żydowskiego gestapo”, by tym mocniej wybrzmiały opowieści o polskim heroizmie podczas okupacji. Książka Katarzyny Person o Żydowskiej Służbie Porządkowej w getcie warszawskim opisuje skomplikowaną i dwuznaczną sytuację, w jakiej znaleźli się mężczyźni, którzy zdecydowali się na ulicach zamkniętej żydowskiej dzielnicy kierować ruchem, sprawdzać czystość chodników, zapobiegać wykroczeniom, a następnie - łapać ludzi przeznaczonych na śmierć w Treblince. Z tego powodu już wtedy zostali wykluczeni z żydowskiej wspólnoty. Person na podstawie świadectw i relacji kieruje na nich światło, by zrozumieć, jak to się stało, że byli równocześnie ofiarami i oprawcami.

Stommizm. Biografia polityczna Stanisława Stommy
Radosław Ptaszyński
Znak

„Józefa Henelowa powiedziała, że „nie był ważniakiem”. To niemało jak na człowieka, który mógłby chwalić się wieloma dokonaniami. Przez prawie 20 lat zasiadał w Sejmie PRL i jako przewodniczącym Koła Posłów Znak godnie reprezentował katolicką część polskiego społeczeństwa. W 1976 r. jako jedyny poseł nie poparł wprowadzenia do konstytucji zapisu o przewodniej roli PZPR i przyjaźni z ZSRR. Wcześniej protestował przeciw agresji władz wobec zbuntowanej młodzieży podczas wydarzeń marcowych, a jako jeden z redaktorów „Tygodnika Powszechnego” odmówił zamieszczenia nekrologu Stalina. Ogromnie przysłużył się pojednaniu polsko-niemieckiemu. Uznawał geopolityczne realia, w jakich przyszło mu działać. Równocześnie jednak nie oszczędzał sił, by krok po kroku poszerzać sferę wolności w PRL.

Falanga. Ruch Narodowo-Radykalny
Szymon Rudnicki
Aspra

To książka o polskiej odmianie faszyzmu. Na ponad 800 stronach Szymon Rudnicki wskazuje cechy typowe dla tej ideologii i Ruchu Narodowo-Radykalnego: skrajny nacjonalizm, radykalny program społeczny i zmilitaryzowaną, wodzowską organizację. Do tego dochodził antysemityzm i chęć budowy państwa totalitarnego. RNR wyłonił się w 1935 r. po rozłamie w zdelegalizowanym rok wcześniej Obozie Narodowo-Radykalnym. Autor pieczołowicie odtworzył genezę, działalność i poglądy falangistów, w tym ich lidera Bolesława Piaseckiego, marzącego o mocarstwowej i czysto katolickiej Polsce. Rudnicki nie kryje dystansu wobec RNR, co pozwala mu rzetelnie wyjaśniać, co pchnęło głównie młodych ludzi mających być intelektualną elitą Polski do poparcia idei bliźniaczej wobec hitleryzmu.

Sigalin. Towarzysz odbudowy
Andrzej Skalimowski
Czarne

Józef Sigalin to jeden z ojców dzisiejszej Warszawy. Jednak osoby z taką przeszłością jak on nie stają się dziś patronami ulic i bohaterami masowej wyobraźni. Ten syn fabrykanckiej rodziny o żydowskich korzeniach kierował budową Trasy W-Z, MDM-u, później stawiał most Gdański i projektował Trasę Łazienkowską. Gdy w latach 1951-56 był naczelnym architektem Warszawy, miasto powstawało z gruzów, ale też otrzymało socrealistyczny stempel będący dowodem ideologicznej zależności wobec sowieckiego protektora. Sigalin, członek partii komunistycznej jeszcze przed wojną, bezwzględnie wykonywał polecenia władz. Równocześnie jednak pozostał wierny miłości do rodzinnego miasta, o czym świadczy chociażby zainspirowana i podjęta bezpośrednio przez niego decyzja o kompleksowej odbudowie Starego Miasta.

Pod klątwą. Społeczny portret pogromu kieleckiego
Joanna Tokarska-Bakir
Czarna Owca

To książka, bez której trudno będzie sobie wyobrazić dyskusję nie tylko o wydarzeniach z 4 lipca 1946 r., ale też ogólnie o tworzeniu polskiego systemu pod sowieckimi auspicjami. Warsztat antropologa opisującego świat z bliska i od dołu umożliwił autorce pokazanie, że partyjna lub ubecka legitymacja, milicyjny mundur czy sowiecki szynel nie przesądzały ani o poglądach, ani o przeszłości ich posiadacza. Z zebranych relacji przemawiają żołnierze Armii Krajowej i funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa, żydowscy repatrianci i przyszli emigranci, dozorcy i kolejarze, ludzie ze świecznika i ludzie zbędni. Ujęta w dwóch tomach gęsta, rozrastająca się z każdym rozdziałem sieć faktów i osób opiera się łatwemu streszczeniu i zadaje kłam ideologicznym podziałom na „swoich” i „obcych” czy komunistów i nacjonalistów.

Polacy - Niemcy. Sąsiedzi pod specjalnym nadzorem
Anna Wolff-Powęska
Wydawnictwo Poznańskie

W tym zbiorze artykułów z lat 1992-2017 spotyka się wiedza historyczna z publicystycznym temperamentem. Anna Wolff-Powęska, specjalistka w zakresie stosunków polsko-niemieckich i wieloletnia dyrektorka Instytutu Zachodniego w Poznaniu, przygląda się w nich relacjom między dwoma państwami, których sąsiedztwo obfitowało w XX wieku w wydarzenia, z których skutków nie mogą otrząsnąć się kolejne pokolenia i które wciąż kształtują sposób, w jaki patrzymy na siebie wzajemnie. Wolff-Powęska odkłamuje stereotypy, ujawnia intelektualne kalki i wskazuje traumy, których przepracowanie konieczne jest zarówno na wschód, jak i na zachód od Odry. Diagnozy z artykułów sprzed 20 lat wciąż dotykają istniejących problemów i każą się zastanowić, ile jeszcze czasu musi minąć, byśmy mogli zrozumieć najbliższego sąsiada.

Laureatka 2019

Olga Linkiewicz laureatka Nagrody Historycznej m.st. Warszawy im. Kazimierza Moczarskiego.
Fot. Zuzanna Sosnowska/UM

W poniedziałek, 9 grudnia 2019, została przyznana Nagroda Historyczna m.st. Warszawy im. Kazimierza Moczarskiego. Najlepszą książką o tematyce historycznej została Lokalność i nacjonalizm. Społeczności wiejskie w Galicji Wschodniej w dwudziestoleciu międzywojennym Olgi Linkiewicz. Przewodniczący jury, prof. Andrzej Friszke, w laudacji uzasadniał wybór: Dziś zarówno w Polsce, jak i na Ukrainie toczy się spór o pamięć i interpretację wydarzeń ze wspólnej najnowszej historii. Książka Olgi Linkiewicz jest w tym sporze spojrzeniem wyjątkowym. Nie opowiada się po żadnej stronie, nie licytuje krzywd, nie zlicza ofiar i nie podaje statystyk. Wie, że takie dane, w obliczu skomplikowanych i wieloznacznych wymiarów lokalnej historii, raczej zaciemnią obraz zdarzeń, niż je wyjaśnią. Na społeczno-polityczną rzeczywistość Galicji Wschodniej w okresie międzywojennym spogląda z perspektywy wiejskich społeczności. Skupia się na losach konkretnych ludzi. Zachęca do uważnego wsłuchania się w ich opowieści, bo tylko w ten sposób możemy poznać mentalność, język, sposób postrzegania świata. Dzięki takiemu spojrzeniu łatwiej jest wyjść z kolein wzajemnych oskarżeń. W dalszej kolejności służyć to może wzajemnemu porozumieniu. Autorka otrzymała pięćdziesiąt tysięcy złotych oraz statuetkę – replikę temperówki patrona Nagrody. Wydawcą książki jest Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas.

Laureat 2018

Laureatem 10.edycji konkursu o Nagrodę Historyczna im Kazimierza Moczarskiego został Jerzy Kochanowski za książkę, Rewolucja międzypaździernikowa. Polska 1956-1957 Znak Horyzont Kraków 2017. Uroczystość wręczenia Nagrody odbyła się 7 grudnia 2018 roku w Pałacu Rzeczypospolitej w Warszawie, siedzibie Biblioteki Narodowej, partnera Gali. Nagrodę wręczyli Elżbieta Moczarska, prezes Fundacji im. Kazimierza i Zofii Moczarskich oraz Piotr Jakubowski, dyrektor Domu Spotkań z Historią - Instytucji Kultury m.st. Warszawy, fundatora Nagrody. Laudację wygłosił prof. Andrzej Friszke.

>> Wywiad z laureatem (wyborcza.pl)
>> O laureacie (wyborcza.pl)
>> Rewolucja międzypaździernikowa. Polska 1956-1957 (wyborcza.pl)

Laureat 2017

Laureatką 9.edycji konkursu o Nagrodę Historyczna im Kazimierza Moczarskiego została Agata Zysiak za książkę Punkty za pochodzenie. Powojenna modernizacja i uniwersytet w robotniczym mieście, Nomos, Kraków 2016. Uroczystość wręczenia Nagrody odbyła się 8 grudnia 2017 roku w Pałacu Rzeczypospolitej w Warszawie, siedzibie Biblioteki Narodowej, partnera Gali. Nagrodę wręczyli Elżbieta Moczarska, prezes Fundacji im. Kazimierza i Zofii Moczarskich oraz Piotr Jakubowski, dyrektor Domu Spotkań z Historią - Instytucji Kultury m.st. Warszawy, fundatora Nagrody. Laudację wygłosił prof. Andrzej Friszke.

>> O laureatce (wyborcza.pl)

Laureat 2016

Zwycięzcą VIII edycji konkursu o Nagrodę Historyczną im. Kazimierza Moczarskiego został prof. Andrzej Nowak, autor książki Pierwsza zdrada zachodu. 1920 – zapomniany appeasement, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2015. Uroczysta Gala odbyła się 9 grudnia 2016 roku w Pałacu Rzeczypospolitej siedzibie biblioteki Narodowej z udziałem licznie zgromadzonych gości. Nagrodę wręczyła Elżbieta Moczarska, córka patrona Nagrody, prezes Fundacji im. Kazimierza i Zofii Moczarskich. Laudację na cześć Laureata wygłosił dr Adolf Juzwenko, członek Jury Konkursu, Dyrektor Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu.

>> Wywiad z laureatem (wyborcza.pl)

fot. Marta Kuśmierz
fot: archiwum Elżbiety Moczarskiej/FOTONOVA